Өөрийн Жинхэнэ Би-гээ нээсний дараа хүн хэзээ ч ганцаарддаггүй

Төгс Гэгээрсэн Их Багш Чин Хай, Хавай, АНУ, 1993 оны 3 сарын 27 (Англи хэлнээс)
Видео хуурцаг #341

А: Яагаад би хаяа маш ганцаардангуй мөн гашуудалтай мэдрээд байдгийг хэлж өгөхгүй юу. Яагаад би аз жаргалтай мөн зовлон шаналалгүй байж чадахгүй байгаа юм бэ?
Б:Яагаад гэвэл бид бүрэн бүтэн биш байгаагийнх. Хүн болгон одоо мөн дараа нь эсвэл ихэвчлэн ганцаардаж байдаг, заримдаа бүр амиа хорлох хүртэл байдаг бөгөөд энэ дэлхий орчлонгийн нэгээхэн ч зүйл, бүр бүхэл бүтэн Дэлхий Гүрэн тэр чигээрээ байлаа ч, сэтгэл хангаж чадахгүй. Үүний учир юу вэ гэвэл бид урд нь –энэ дэлхийд ирэхээс өмнө, энд ирж эндхийн учир явдал ихтэй үйл явдалтай орооцолдон өөрсдийн жинхэнэ уг гарлаа мартахаас өмнө—илүү дээр зүйлтэй байснаа мэдэж байгаа учраас тэгж байгаа юм.Тиймээс, бид хаана байх ёстой бидний хамгийн үнэт зүйл байгаа газарлуу буцаж явах ёстой, ингэснээрээ бидний амьдралын том жижиг бүхий л хэрэгцээг хангах болно. Тэр бүүхэл бидний хурьцлын хүсэл хүртэл буурах болно, дэлхийн хамгийн гайхам үзэсгэлэн хүртэл гэгээрэхээс өмнө татдаг байсан шигээ биднийг эзэмдэн уруу татах хүчээр дутна.
Гэгээрэх гэдэх бол зөвхөн өөрийгөө мэдэх буюу Ин болон Ян, аль аль хүйсийг дотроо агуулах бид ямар төгс болохыг мэдэх гэсэн үг. Бид өөрсдийн энэ Биедээ эерэг ба эсрэг талтай, эмэгтэй болон эрэгтэй чанартай. Хэрэв бид эдгээрийг нэгтгэвээс бид Ин болон Яныг тэнцэтгэж улмаар бид бүрэн төгс бүтэн болж, бидэнд юу ч хэрэггүй болон, бид хэзээ ч ганцаардахгүй болно.
Би өдөр болгон өөрийн өрөөндөө бүхэл өдрийн турш, үлдэж хичнээн ч сар байж чадна.Надаа хийх юм байхгүй, гадагш гарч лекц унших хэрэггүй байхад ч би ганцаарддаггүй! Хэр их хүмүүстэй уулзана тэр хэмжэээгээр би ганцаарддаг ба аль зэрэг бага хүнтэй уулзана тэр хэмжээгээр ганцаардлыг бага мэдэрдэг. Яагаад гэвэл би хүмүүстэй байх үедээ гадна орчинд “гарах” хэрэгтэй болдог. Хүмүүсийг халамжлах, тэдгээрийн хүсэл хэрэгцээг сонсох, тэдний зовлон, ганцаардал, гашуудлыг хамт хуваалцах гэж би бүхлээрээ гадаад орчинруу хандах хэрэг гардаг: миний дотоод хүч гадагшаа гарах хэрэг гардаг мөн миний төвлөрөл гадагшаа гарах хэрэг гардаг. Тэгээд би ганцаардлыг мэдэрдэг яагаад гэвэл би жинхэнэ Өөрийгаа мартдаг, дор хаяж тодорхой тухайн цаг үед, Надад Өөртэйгөө байх хугацаа гардаггүй, эсвэл би үүнээсээ бага зэрэг салах хэрэг гардаг. Үнэндээ би хэзээ ч Өөрөөсөө салдаггүй гэхдээ миний ухаан, төвлөрөл, анхаарал зэрэг нь энэхүү “жинхэнэ Би-гийн төгс аз жаргалаас”салдаг, иймээс би ганцаарддаг.Гэхдээ би ганцаараа байх үедээ, би дотроо Өөртэйгөө тоглож, Өөртэйгөө нэгдэж мөн төгс болдог.
Тиймээс, би хэзээ ч ганцаарддаггүй, танд энэ логик зөрчилдсөн асуултыг болгооё.Үзээд алд тэгээд та ойлгох болно, гэвч эхлээд гэгээрэх хэрэгтэй, гуйж байна!